Vrijdagmiddag, en het is stil in huis. Uitzonderlijk, gezien het volume dat onze drie kinderen hier doorgaans produceren. Maar de peuter zit pedagogisch onverantwoord achter een schermpje en de twee oudsten zijn aan het spelen bij een vriendje en vriendinnetje. Voor mijn dochter van elf is dat best bijzonder. Doorgaans staat ze op dit tijdstip met haar cd-speler op vol volume te dansen op haar kamer. Maar nu dus niet. Nu speelt mijn geliefde danseres bij een klasgenootje thuis. Wat dat bijzonder maakt, is dat mijn dochter het syndroom van Down heeft en haar klasgenootje niet.

Een aparte wereld

Milia zit op het reguliere onderwijs. Dat is het vermelden waard, want de meeste kinderen met het syndroom van Down maken hun basisschoolcarrière niet op het reguliere onderwijs af, maar op het speciaal onderwijs. En ergens is dat jammer. School is de plek waar kinderen worden voorbereid op de ‘grotemensenwereld’. Daarom is het mooi als de diversiteit waaruit die wereld bestaat, ook in het klein op school is afgespiegeld. Met de beste intenties waarmee we in Nederland het speciaal onderwijs hebben vormgegeven, hebben we helaas ook een aparte wereld gecreëerd voor die kinderen die niet meekunnen in het reguliere stramien. Die gescheiden werelden staat inclusie in de weg. Ook gaat een kans verloren voor regulier en speciaal om van elkaar te kunnen leren.

Onzichtbaar

En dat terwijl we die inclusie juist nu zo hard nodig hebben. We worden opgeroepen onze kwetsbare ouderen in de samenleving te beschermen. Maar zoals de Joodse filosoof Levinas al constateerde, is er - als de één een ander beschermt, altijd een derde die vergeten wordt. En dat zijn misschien wel degenen die onze bescherming het hardste nodig hebben, diegenen die hun stem maar moeilijk kunnen laten gelden: kwetsbare kinderen.

De Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind rapporteerde dat de eenzaamheid onder kinderen met een handicap, een gegeven dat voor de corona-epidemie al een groot probleem was, tijdens de lockdown sterk is toegenomen. Dat deze kinderen voor de samenleving grotendeels onzichtbaar zijn, door de beschutte leefwereld van onderwijs en speciale voorzieningen die we voor ze gecreëerd hebben, helpt hierin niet mee.

Wereld Downsyndroom Dag - 21 maart

Zondag 21 maart is het Wereld Downsyndroom Dag: 21 vanwege het 21^echromosoom waar Milia er niet twee, maar drie van heeft. Daarom de derde maand. Milia gaat sokken trakteren in de klas en in de klas vertellen over Downsyndroom. Voor ieder kind een setje verschillende sokken, of Pippi Langkous-sokken, zoals het hier thuis heet. Ooit bedacht als actie #rockyoursocks om aandacht te vragen voor kinderen met Downsyndroom. Milia heeft er al zin in. En de klasgenoten van Milia? Die zullen de rest van hun leven niet opkijken van iemand die een beetje anders is. Speciaal, dat wel, net als ieder kind, en daarom eigenlijk heel gewoon.