Zeker als de ouders het zelf zwaar hebben en onvoldoende steun en advies krijgen, zijn verkeerde keuzes snel gemaakt. Niet omdat de ouders niet geïnteresseerd zijn in het welbevinden van de kinderen, maar omdat ze simpelweg geen betere oplossingen kunnen bedenken en zo goed en kwaad als het gaat, proberen te doen wat het beste lijkt. Ook als dat eigenlijk niet het beste is voor het kind. Het belang van het kind is een centraal uitgangspunt in het internationale kinderrechtenverdrag, maar komt in de praktijk niet altijd goed uit de verf. De afweging tussen de mogelijkheden - en beperkingen - van de ouder en die van het welbevinden van het kind is in de praktijk een duivels dilemma, ook voor hulpverleners. En in zulke situaties krijgt het kind helaas niet altijd wat het nodig heeft, zoals uit het verhaal van vandaag blijkt.

Een overvolle kleuterklas

Een overvolle kleuterklas in de regio Amsterdam. Een jongetje van 4 jaar valt op in de groep, omdat hij af en toe plotseling heel agressief wordt. Hij is niet doorlopend storend en niet erg aanwezig, maar kan opeens uit zijn slof schieten. Het valt de leerkracht voor het eerst op als een nieuw meisje naast het jongetje zit bij het maken van een prikpenwerkje. Nieuwe kleuters zijn nog niet gewend aan de gang van zaken en de mores in de groep en dat schuurt nog wel eens met de kinderen die al langer in de groep zitten. Dit nieuwe meisje maakt tijdens het werken steeds geluidjes en zingt liedjes. Plotseling heft het jongetje zijn prikpen boven zijn hoofd om het meisje ermee te prikken. De leerkracht ziet het op tijd en grijpt in.

De bezorgde leerkracht doet navraag over het jongetje en hoort dat zijn moeder afwezig is, omdat zij een gevangenisstraf uitzit voor het mishandelen van haar kinderen. Het jongetje heeft nog een oudere broer, die op dezelfde school zit. Het jonge broertje in de kleuterklas gaat elke dag naar de buitenschoolse opvang, terwijl zijn oudere broer wordt opgehaald door hun vader. Het jongere broertje staat dan vaak huilend voor het raam omdat hij niet mee mag, terwijl hij zijn oudere broer met zijn vader ziet vertrekken. De 2 broertjes hebben sinds moeder uit beeld is vaak heftige ruzies en vader kan daar niet goed mee om gaan. Daarom neemt hij maar één van beide mee naar huis.

Maar hopen dat het goed komt

De leerkracht en de medewerkers van de buitenschoolse opvang vinden het hartverscheurend om dat jongetje steeds zo te zien huilen, achtergelaten door zijn vader. De leerkracht heeft een overvolle klas en kan het jongetje onmogelijk alle aandacht geven die hij in zijn kwetsbare positie nodig heeft. Een gesprek met vader vindt nog wel plaats, maar structureel contact om te proberen tot een betere oplossing te komen, bleek onhaalbaar. Vaders' vermogen om meerdere kanten van de situatie goed in te schatten, is beperkt. Gezien de ernst van de situatie is er wel andere hulpverlening bij het gezin betrokken, maar er is weinig contact met de school. Voor de leerkracht blijft onduidelijk wat er gaande is in het gezin en of het jongetje nu de hulp krijgt die hij nodig heeft. Blijven opletten in de klas en maar hopen dat het goed komt…